Ο Πάντζος

Ο Πάντζος είχε δύο κακές συνήθειες, τις οποίες έχει ακόμη και σήμερα στα εβδομήντα του.. Πρώτον δεν σε αποκαλούσε ποτέ με το όνομά σου, σε α...

Ο Πάντζος είχε δύο κακές συνήθειες, τις οποίες έχει ακόμη και σήμερα στα εβδομήντα του.. Πρώτον δεν σε αποκαλούσε ποτέ με το όνομά σου, σε αποκαλούσε "αυτέ". Μα όχι μόνον εσένα κι εμένα, μα όλο τον κόσμο, ακόμη και ουσιαστικά, και πράγματα, και ζώα, και της Παναγιάς τα μάτια. Αφού για να καταλάβεις, είχαμε βγάλει μια τάξη παραπάνω στο σχολείο, μόνο και μόνο για να μπορούμε να τον καταλάβουμε. Διότι, άντε να βγάλεις εσύ άκρη όταν σου έλεγε, "αυτέ; ο αυτός του αυτουνού, αύτωσε το τέτοιο με το απ' αυτό.." Το δεύτερο απ' αυτό του..έεε -κόλλησα είδες;- ελάττωμά του λοιπόν, ήταν ότι ήταν μανιώδης καπνιστής, μπορεί και τρία πακέτα την ημέρα. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης όμως δεν είναι τα τρία πακέτα που κάπνιζε, μα ότι ποτέ του δεν αγόρασε ένα πακέτο, έστω για τα μάτια που λέμε. Στήν τράκα ο δικός σου.. Έσκαγε μάτι στο καφενείο, έκοβε σαν γύπας απο μακρυά ποιος είχε αφύλακτο πακέτο αφημένο στο τραπέζι, και τσούπ...καθότανε ακριβώς δίπλα...στο πακέτο. Κοίταζε με βλέμμα που υπνώτιζε τον παθότα και ταφέντα, και αναστάντα την τρίτην ημ.. -καλά ρε τι ήπια πάλι..- τον κάτοχο του πακέτου λέω, τον κοίταζε λέω..στα μάτια, να έτσι -> Ο-Ο ..με κατάλαβες; και τον αρχίναγε στα κινέζικα.."αυτέ; ο αυτός του αυτουνού, τέτοιωσε το αυτό με το αποτέτοιο του αυτουνού.."..και συνάμα ψαχούλευε στο πακέτο του άλλου, μέχρι να ζαμακώσει το πολυπόθητο τρόπαιο..ένα τσιγαράκι... άααααχχχχ! να λελέβατο, ντο έμορφα πα σκουντουλίζ το αφορεσμένον.. Σιγά σιγά, άρχισαν ένας ένας να κρύβουν τα πακέτα τους, που να τολμήσουν να αφήσουν ξανά τσιγάρα στο τραπέζι, ο μέγας γύπας κατεύθανε πάραυτα και τα γυρόφερνε μέχρι να ψοφήσουν όλα και μέχρι να αδειάσει κάθε πακέτο απο το βρωμερό και βλαβερό του περιεχόμενο. Αμ, δε που θα γλίτωναν.."αυτέ; ο αυτός του αυτουνού.." και το χέρι στην τσέπη του αλλουνού..αμέ; αφού φαίνονταν, μπορούσε να τα αφήσει; Μια μέρα, ο συχωρεμένος ο Γιάννης ο μάστορας, λέει στην παρέα στο καφενείο. Αυτόν τελικά θα τον κάνω ένα χουνέρι, που θα κόψει το κάπνισμα για πάντα..δείτε τι έπιασα.. Ανοίγει το πακέτο τα Καρέλια, και τους δείχνει ένα μικρό φιδάκι, μια μικρή Οχιά. Το κακό με τις Οχιές είναι πως δαγκώνουν μόλις γεννηθούν..τα κωλόφιδα δεν κάνουν πλάκες, τα δόντια τα 'χουν έτοιμα και το στόμα ανοιχτό. Κλείνει το πακέτο λοιπόν, και το αφήνει επιμελώς πάνω στο τραπέζι. Μερικοί απο δίπλα, είχαν ενδοιασμούς για το αν ήταν σωστό και ασφαλές το "αστείο. Μήπως δεν αντέξει και πάθει καμιά ζημιά; κανένας δεν ήξερε αν και πόσο επικίνδυνο δηλητήριο έχει μια μικρή Οχιά. Γιάννη, άστο βρε συ, άστονε, αφού ξέρεις το χούι του, μην πάθει και τίποτε, παράτα τον μωρέ.. Ο Γιάννης ανένδοτος..Όχι! θα του κόψω την κωλοσυνήθεια, με έπρηξε με το "αυτέ ο αυτός του αυτουνού.." και έφτασε να βάζει χέρι και μέσα στην τσέπη μου. Η Μάρθα 40 χρόνια δεν τόλμησε να το βάλει, ο Πάντζος τόλμησε, αμ θα τον συγιρίσω, θα δείτε. Και, νάτος πετιέται..νάτος..πετιέται, νάτος πετιέτ' απο 'ξαρχής, σαν Κόνδορας ο Πάντζος, (Μίκη σε έσκισα) και τσούκου-τσούκου, απο τα είκοσι τραπέζια, διαλέγει του Γιάννη του μάστορη με τους εξήντα μαθητάδες και το ένα πακέτο Καρέλια στο τραπέζι. Απο δίπλα μερικοί αναστέναξαν με πόνο..
"Αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά αχ βάχ εβγήκαν μήνα σε γάμο ακούστηκαν μήνα σε πανηγύρι; Μηδέ σε γάμο ακούστηκαν μηδέ σε πανηγύρι ο Πάντζος είδε το τυρί τη φάκα όμως δεν είδε.."
"Αυτέ, ο τέτοιος, του αυτουνού μωρέ, πήγε στο αυτό με το τραχτέρ και ΑΑααΑααΑααΑαααααΦίδιιιιιιιιιιιιιΑαχχχχχΑχ Αχ Αχ!!..." και σαν πετιέται απάνω, τούμπα το τραπέζι με τα ούζα και τους μεζέδες, τούμπα και οι ρετσίνες, με την Οχιά καρφωμένη στο δάχτυλό του, να το κουνάει με τρόμο και απόγνωση, μα η ρουφιάνα πού να το αφήσει..και σαν πατάει κατόπιν κι ένα τρέξιμο..ρε σείς; έχετε δεί τον Πάντζο να τρέχει μαραθώνιο; ούτε τραχτέρ δεν τον φτάνει..λέμε τώρα..που έμεινα; α, ναι! και να τρέχει, κι απο πίσω του να ακολουθεί όλο το καφενείο, θαμώνες, τραπεζομάντιλα, η καφετζού η Νίκη, μερικοί να σπαρταράνε στα γέλια, άλλοι πάλι ανήσυχοι μην πάθει τίποτε, κι ο Γιάννης..ζαμάν φού! ατάραχος, πέρα βρέχει. Αραχτός πάντα στην καρέκλα του, βγάζει άλο πακέτο απο το σακάκι και ανάβει ηδονικά τσιγάρο μιλώντας μόνος του - αφού όλοι οι άλλοι φύγανε πίσω απο τον Πάντζο- αμ το 'πα εγώ, θα σου κόψω το βήχα, παλιομούμια.. Τον Πάντζο τον φτάσανε στην διασταύρωση με Καλοχώρι, και με το αγροτικό ασθενοφόρο, -το ΤΟΥΟΤΑ του Χάρη με το οποίο κουβάλαγε τις αχυρόμπαλες στο μαντρί- τον πήγαν στο Κέντρο υγείας της Ροδόπολης, όπου οι γιατροί απεφάνθησαν πως, η Οχιά δεν είχε τόσο δηλητήριο όσο το δάχτυλο του Πάντζου, οπότε σίγουρα το φιδάκι χρειαζόταν επειγόντως τουλάχιστον αντιτετανικό ορό, αλλιώς θα ψόφαγε το κατακαϋμένο. Ο Πάντζος πάντως, έκοψε τις τράκες για πολύ καιρό..η επόμενή του ήταν μετά ..πέντε μέρες, με αποτέλεσμα ο Γιάννης να καταριέται το ότι στην χώρα μας, δεν ευδοκιμούν Κροταλίες και Κόμπρες...Φτού σκατοχώρα!

Related

new post 54258279203886688

Δημοσίευση σχολίου Default Comments

emo-but-icon

Αναγνώστες

item